Νεανικές αναμνήσεις από το μποξ στο κρέας: Γιατί τα παιχνίδια μάχης στην αίθουσα αρκάντων είναι δημοφιλή εδώ και τριάντα χρόνια;

1. Πρώτη Γνωριμία: Το «Μαγικό Κουτί» στη Σκοτεινή Γωνιά
Για πολλούς ανθρώπους που γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1980 και του 1990, η σκηνή της πρώτης τους επαφής με τα παιχνίδια μάχης εξακολουθεί να είναι τόσο ζωντανή σαν χθες. Θα μπορούσε να είναι η «αιθούσα παιχνιδιών» που έμπαιναν λάθρα μετά το σχολείο, οι δύο ασήμαντες μηχανές στη γωνία του εμπορικού κέντρου ή το προσωρινό περίπτερο παιχνιδιών που είχε στηθεί στην εκκλησιαστική πανήγυρη — το «κουτί» που στεκόταν στη γωνιά με τη λαμπερή οθόνη, πάντα εύκολα αντιληπτό.
Η αρχική έλξη προέρχεται συχνά από το πιο διαισθητικό «αίσθημα αντιπαράθεσης». Σε αντίθεση με τα παιχνίδια ενός παίκτη που βασίζονται σε «μοναχικές προκλήσεις», τα παιχνίδια μάχης σε αρκάντα έχουν γεννηθεί με το γονίδιο της «ανταγωνιστικότητας ανθρώπου με άνθρωπο»: ρίξτε ένα νόμισμα, επιλέξτε τον αγαπημένο σας χαρακτήρα, και ο αντίπαλος μπορεί να είναι ένας άγνωστος ή ένας φίλος στην ίδια τάξη. Δεν υπάρχει ανάγκη για περίπλοκη προετοιμασία ιστορίας ούτε για εκτενείς εξηγήσεις κανόνων. Απλώς ελέγξτε την κίνηση του χαρακτήρα μέσω του μανίπου, χρησιμοποιήστε τα πλήκτρα για χτυπήματα με τη γροθιά και το πόδι για να δημιουργήσετε συνδυασμούς, και στη συνέχεια ανακαλύψτε θανάσιμες τεχνικές όπως το «Κύμα Γροθιάς» και το «Ανερχόμενο Δρακόνιο Πυγμή» για να μπείτε γρήγορα σε μια ένταση αντιπαράθεσης.
Το 1987, η εμφάνιση του Street Fighter ανάψει πλήρως τη μανία για τα παιχνίδια μάχης στα ηλεκτρονικά αρκάντ. Τότε, τα γραφικά ήταν ακόμη σε μια αρχική pixel μορφή και οι κινήσεις των χαρακτήρων ήταν ελαφρώς σκληρές. Ωστόσο, οι κλασικές εικόνες του "Λονγκ" και του "Κεν", καθώς και τα μαγικά ηχητικά εφέ του "Fuel Consumption Root" (προφορά της ρίψης κύματος), έγιναν η πρώτη εντύπωση αμέτρητων ανθρώπων για τα παιχνίδια μάχης. Το αργότερα "King of Fighters 97" έφερε αυτή την τάση στο αποκορύφωμά της. Οι μωβ φλόγες του Ναού των Οκτώ Θεών και οι κόκκινες φλόγες του Κουσανάγκι Τζινγκ δεν έγιναν μόνο εικονικά στοιχεία στο παιχνίδι, αλλά εκτυπώθηκαν επίσης στα σχολικά βιβλία και τα γραφικά υλικά των μαθητών, και ακόμη έγιναν ένας μυστικός κώδικας για "αναγνώριση συγγενών" μεταξύ φίλων - με μόνο μία φράση, "Μπορείς να παίξεις τους Οκτώ Θεούς;", μπορούσε να φέρει αμέσως δύο αγνώστους πιο κοντά.
2、Εθισμός: όχι απλώς "παίξιμο παιχνιδιών", αλλά επίσης ένα "κοινωνικό τελετουργικό"
Η γοητεία των παιχνιδιών μάχης στα ηλεκτρονικά αμusement παράγεται όχι μόνο από τα ίδια τα παιχνίδια, αλλά και από το «αποσυνδεδεμένο κοινωνικό χώρο» που δημιουργούν. Σε μια εποχή χωρίς έξυπνα τηλέφωνα και πριν γίνει δημοφιλής η ζωντανή μετάδοση esports, οι ηλεκτρονικές μηχανές μάχης στην πόλη των ηλεκτρονικών παιχνιδιών ήταν τα πιο απασχολημένα «κοινωνικά κέντρα».
Η «κοινωνικότητα» εδώ φέρει την πιο αμίαντο «ανταγωνιστικότητα και σεβασμό». Αν οι αρχάριοι παίκτες αποτύχουν συχνά, θα υπάρχουν πάντα έμπειροι παίκτες που θα παραιτηθούν από τη θέση τους και θα σας διδάξουν προσωπικά την τεχνική των «κινήσεων τριψίματος»: «Κουνήστε το μοχλό κάτω σε μισό κύκλο και μετά πιέστε τη γροθιά για να δημιουργήσετε τη Γροθιά του Ανερχόμενου Δράκου», «Οι Τρεις Στάσεις του Ηλίου των Οκτώ Θεών πρέπει να πιέζονται αργά, μην ανησυχείτε». Αν συναντήσουν αντιπάλους με ίση δύναμη, οι δύο μπορούν να παίξουν ένα παιχνίδι μετά το άλλο, από το βράδυ μέχρι αργά τη νύχτα, μέχρι να τελειώσουν τα νομίσματα πριν αποχαιρετήσουν. Πριν φύγουν, θα κάνουν και ραντεβού λέγοντας: «Αύριο την ίδια ώρα να κρίνουμε τον νικητή». Δεν υπάρχουν πολύπλοκα κοινωνικά σενάρια, καμία εικονική διαδικτυακή ταυτότητα, μόνο η αντιπαράθεση χαρακτήρων στην οθόνη και ειλικρινής επικοινωνία εκτός οθόνης — ο νικητής θα επαινεθεί ως «τεχνικός γεννιούρης», ο χαμένος θα παρηγορηθεί με «ξαναέρχεσαι την επόμενη φορά». Αυτή η απλή και άμεση αλληλεπίδραση έγινε πολύτιμη «κοινωνική αφύπνιση» για πολλούς ανθρώπους στην παιδική τους ηλικία.
Εκτός από την «αντιπαράθεση», τα παιχνίδια μάχης σε αρκάντες περιέχουν επίσης πολλές «συνεργατικές αναμνήσεις». Ορισμένα παιχνίδια αρκάντες υποστηρίζουν λειτουργία ομάδας δύο παικτών, όπως στο "Three Kingdoms Chronicles" (αν και είναι παιχνίδι ολοκλήρωσης επιπέδων, περιλαμβάνει στοιχεία μάχης), όπου οι δύο παίκτες πρέπει να συνεργαστούν για να απελευθερώσουν δεξιότητες και να μοιραστούν τις ζημιές προκειμένου να ολοκληρώσουν επιτυχώς το παιχνίδι. Ακόμη και σε αποκλειστικά ανταγωνιστικά παιχνίδια, το πλήθος που παρακολουθεί ασυνείδητα «ομαδοποιείται» — μερικοί ενθουσιάζονται για τον παίκτη στα αριστερά, άλλοι φωνάζουν για τον παίκτη στα δεξιά, και κάθε φορά που υπάρχει μια εκπληκτική κίνηση, όλοι χειροκροτούν μαζί. Η χαρά της συλλογικής αντήχησης είναι κάτι που δεν μπορεί ποτέ να αντικατασταθεί από το να παίζει κανείς μόνος του σπίτι.
3、 Υπομονή: Έχουν περάσει τριάντα χρόνια, γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που παραμένουν ακίνητοι γι' αυτό;
Η βιομηχανία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών έχει ήδη ανατραπεί: τα γραφικά των παιχνιδιών κονσόλας είναι συγκρίσιμα με ταινίες, τα κινητά παιχνίδια μπορούν να παιχτούν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, και οι διαγωνισμοί ηλεκτρονικών αθλημάτων ελκύουν εκατομμύρια θεατές. Μπαίνοντας σε ένα σημερινό ηλεκτρονικό παιχνιδόμηχανημα, υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που σταματούν μπροστά στο παιχνίδι μάχης - υπάρχουν νέοι στα είκοσι τους, παίκτες μεσαίας ηλικίας με παιδιά, και ακόμα και ηλικιωμένοι με γκρίζα μαλλιά που κάποιες φορές βάζουν κέρματα για να ξαναζήσουν την αίσθηση του παρελθόντος.
Κάποιοι λένε ότι είναι τα 'συναισθήματα' που το έχουν κρατήσει ανέκαθεν σταθερό. Για όσους γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1980 και του 1990, τα παιχνίδια μάχης σε αρκάντες είναι η «μηχανή του χρόνου» της νιότης — αρκεί να κρατήσεις το γνωστό joystick και να ακούσεις τα γνώριμα ηχητικά εφέ, και αμέσως επιστρέφεις στην εποχή που με τα ψιλά κρυφοπήγαινες στην αίθουσα παιχνιδιών. Όλες οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και της φιλίας θα επανέλθουν μία-μία με κάθε πάτημα πλήκτρου. Όπως είπε κάποτε ένας παίκτης μέσης ηλικίας: «Σήμερα έχω Switch και PS5 σπίτι, αλλά ακόμα και τώρα κάποιες φορές πηγαίνω να παίξω λίγα παιχνίδια του 'King of Fighters 97' στην πόλη. Δεν είναι επειδή είναι τόσο διασκεδαστικό, αλλά επειδή κάθε φορά που το παίζω, θυμάμαι τις μέρες που σαν παιδί μάχονταν με τους φίλους μου για το joystick».
Αλλά εκτός από τα συναισθήματα, το «αντικατάστατο» του ίδιου του αρκάντ να πολεμά είναι το κλειδί για τη μακροχρόνια ύπαρξή του. Σε σύγκριση με τα σημερινά παιχνίδια που απαιτούν πολύπλοκες λειτουργίες και μακροχρόνιες επενδύσεις, τα παιχνίδια αρκάντ με θέμα τον πόλεμο έχουν τα πλεονεκτήματα «χαμηλού κατωφλίου, υψηλής ανταπόδοσης»: δεν χρειάζεται να μάθεις πολύπλοκα συστήματα, δεν χρειάζεται να ξοδέψεις χρόνο για βελτίωση εξοπλισμού, μπορούν να παιχτούν με κέρματα, και ένα παιχνίδι διαρκεί μόνο λίγα λεπτά, με σαφή νικητή ή ηττημένο. Αυτή η «άμεση ικανοποίηση» καλύπτει άψογα τις ανάγκες του γρήγορου ρυθμού ζωής των σύγχρονων ανθρώπων. Ταυτόχρονα, το «επίγειο χαρακτηριστικό αντιπαράθεσης» δεν μπορεί να αντικατασταθεί από διαδικτυακά παιχνίδια — οι διαδικτυακές μάχες χωρίζονται από οθόνες, και τα συναισθήματα των αντιπάλων δεν μπορούν να αισθανθούν· Μπροστά στο αρκάντ, μπορείς να δεις τα τρεμάμενα χέρια του αντιπάλου όταν είναι νευρικός, και να ακούσεις τα φωνακισμένα του όταν είναι ενθουσιασμένος. Αυτό το «πραγματικό αίσθημα αλληλεπίδρασης» δεν μπορεί να παρασχεθεί από εικονικά δίκτυα.
4、 Κληρονομιά: Από το «Κέντρο Παιχνιδιών» στα «Πολιτιστικά Σύμβολα», η Νέα Ζωή των Παιχνιδιών Μάχης στα Αρκάντ
Τα σημερινά παιχνίδια μάχης στα αρκάντ δεν είναι πλέον απλώς «εργαλεία ψυχαγωγίας», αλλά έχουν γίνει ένα μοναδικό «πολιτιστικό σύμβολο». Σε πολλές νοσταλγικές θεματικές εκθέσεις σε αστικά κέντρα, διάφορα κλασικά μηχανήματα αρκάντ παρουσιάζονται πάντα για δωρεάν χρήση από τους επισκέπτες· ορισμένα εστιατόρια και καφέ χρησιμοποιούν επίσης μηχανήματα αρκάντ ως διακοσμητικά στοιχεία για να ελκύσουν πελάτες με νοσταλγικές αναμνήσεις· ακόμη και σε ορισμένες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, τα παιχνίδια μάχης στα αρκάντ έχουν γίνει υποχρεωτικό στοιχείο των «θεμάτων της νεότητας» — στη σειρά «Η Χρονιά σε Βιά», η σκηνή όπου ο Τσεν Σιούν και ο Τσιάο Ραν παίζουν αρκάντ στο κέντρο παιχνιδιών έχει γίνει συλλογική μνήμη μιας γενιάς.
Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ότι η νεότερη γενιά αποδέχεται σταδιακά αυτή τη «ρετρό τάση». Πολλοί γεννημένοι μετά το 2000 δοκιμάζουν παιχνίδια μαχών σε ηλεκτρονικά καταστήματα παιχνιδιών από περιέργεια· Ορισμένοι σύλλογοι παιχνιδιών σε πανεπιστήμια διοργανώνουν επίσης διαγωνισμούς ηλεκτρονικών παιχνιδιών μάχης, για να φέρουν τα κλασικά παιχνίδια ξανά στη ζωή με νέες μορφές. Όπως είπε ένας παίκτης γεννημένος μετά το 2000: «Την πρώτη φορά που έπαιξα "King of Fighters" ήταν επειδή ο μπαμπάς μου με πήγε. Τώρα πηγαίνω στο ηλεκτρονικό κατάστημα με τους συμμαθητές μου για να ανταγωνιστούμε. Αν και οι δεξιότητές μου δεν είναι τόσο καλές όσο του μπαμπά μου, νομίζω ότι αυτός ο προσωπικός τρόπος παιχνιδιού είναι πιο ενδιαφέρων από το να αποκλείεις κάποιον σε σύνδεση»
Από την πρώιμη εμφάνισή του τη δεκαετία του 1980, μέχρι την πανεθνική δημοφιλία της δεκαετίας του 1990 και τώρα στη νοσταλγία και την αναγέννησή του, τα παιχνίδια μάχης σε αρκάντες έχουν περάσει από τριάντα χρόνια ανόδων και καθόδων. Ίσως να μην είναι πλέον το «κύριο ρεύμα» της βιομηχανίας των παιχνιδιών, αλλά θα παραμείνει για πάντα μια «ιδιαίτερη ύπαρξη» στις καρδιές αμέτρητων ανθρώπων. Διότι μεταφέρει όχι μόνο μια περίοδο παιχνιδιού, αλλά και αναμνήσεις από τη νιότη, τη φιλία και το πάθος πολλών γενιών — όσο το joystick μπορεί ακόμα να ωθείται και τα κουμπιά να πατιούνται, αυτή η μνήμη δεν θα ξεθωριάσει ποτέ.